اشعار شاعران

--------------------------

رندیم و دگر مستیم تا باد چنین بادا

                              توبه همه بشکستیم تا باد چنین بادا

چون قطره از این دریا دیروز جدا بودیم

                              امروز بپیوستیم تا باد چنین بادا

عقل از سر نادانی دردسر ما می داد

                              عشق آمد و وارستیم تا باد چنین بادا

ما دست برآوردیم در پاش سر افکندیم

                              مستانه از آن دستیم تا باد چنین بادا

زنّار سر زلفش افتاد به دست ما

                              زُنّار چنان بستیم تا باد چنین بادا

آن رند خراباتی رندانه حریف ماست

                              او سر خوش و ما مستیم تا باد چنین بادا

ما سیّد رندانیم با ساقی سرمستان

                              در میکده بنشستیم تا باد چنین بادا

-------------------------------------------------------------

 دل به دلبر گر سپاری دل بری
دل بری کن تا بیابی دلبری
هرکه انسانست از این سان خوانمش
آن چنان انسان بسی به از پری
از سر سر در گذر چون عاشقان
عشقبازی نیست کار سرسری
گر بیاری جام می یابی ز ما
هر چه آری نزد ما آن را بری
جان به جانان ده بسی نامش مبر
حیف باشد نام جائی گر بری
چون خلیل الله همه بتها شکن
تا نباشی بت پرست آذری
نعمت الله را اگر یابی خوشست
زان که دارد معجز پیغمبری

----------------------------------------------------------------------

ما عاشق و مستیم و طلبکار خدائیم
ما باده پرستیم و از این خلق جدائیم
بر طور وجودیم چو موسی شده ازدست
بی پا و سر آشفته و جویای لقائیم
روحیم که در جسم نباشد که نباشیم
موجیم که در بحر به یک جای نیائیم
در صومعهٔ سینهٔ ما یار مقیمست
ما از نظرش صوفی صافی صفائیم
ما غرق محیطیم نجوئیم دگر آب
ای بر لب ساحل تو چه دانی که کجائیم
مائیم که از سایه گذشتیم دگر بار
ما سایه نجوئیم همائیم همائیم
مائیم که از ما و منی هیچ نماندست
در عین بقائیم و منزه ز فنائیم
گاهی چو هلالیم و گهی بدر منیریم
گاهی شده در غرب و گه از شرق برائیم
سید چه کنی راز نهان فاش نگفتیم
در خود نگرستیم خدائیم خدائیم

-------------------------------------------------------

عین دریائیم و دریا عین ما                         
نیست مارا ابتدا و انتها
بر درمیخانه مست افتاده ایم          
خانه ما خوشتر است از دو سرا
بینوایان خوش نوایی یافتند              
بینوا شو گر همی خواهی خدا
گفته ی مستانه مارا بخوان          
عاشقانه خوش سرودی می سرا
درد مندیم و دوای درد ماست                
درد ما هم درد ما باشد دوا
سر به پای خم می بنهاده ایم         
بی حجاب ای عارف عاشق بیا
در طریقت خرقه ایی پوشیده ایم                
دست ما و دامن آل عبا
نعمت الله ساقی و ما رند مست           
گو بیا یاری که دارد ذوق ما
در همه عالم به چشم ما ببین                    
سیدت آئینه گیتی نما

---------------------------------------------------

 ذکر حق ای یار من بسیار کن
تا توانی کار خوش در کار کن
پاک باش و بی وضو یک دم مباش
جز که با پاکان دمی همدم مباش
دور باش از مجلس نقش خیال
صحبتی می دار با اهل کمال
یک سر موئی خلاف دین مکن
ور کند شخصی تو اش تحسین مکن
رهروان راه حق را دوست دار
رهروی می جو و راهی می سپار
گر بیابی جامی از زر یا سفال
نوش کن از هر دو جام آب زلال...

----------------------------------------------------------

کار دل در عشقبازی بندگی است
بندگی در عاشقی پایندگی است
بندهٔ فرمان و فرمان می دهیم
وین شهنشاهی ما زان بندگی است
همچو زلفش سر به پا افکنده ایم
این سرافرازی از آن افکندگی است
گر مرا بینی به غم دل شاد دار
کان غم عشق است و از فرخندگی است
مردهٔ دردیم و درمان در دل است
کشتهٔ عشقیم و عین زندگی است
سید ار جان بخشد از عشقش رواست
عاشقان را کار جان بخشندگی است

-----------------------------------------------------------